14 – Seyyid Emir Gilâl hazretleri – Silsile-i Saadat- Altun Silsile – Büyük Zatlar

Seyyid Emir Gilâl hazretleri, Silsile-i Sâdât-ı Nakşıbendiye-i aliyye’nin on dördüncüsüdür.
Hâce Bâbâ Semâsî Hazretlerinin halifelerinin en üstünü idiler. Zamanında bulunan ulemâ ve evliyâ arasında şerîat, tarîkat ve marifet hususunda en fazla ilme sahip idi. Hazreti Hüseyin Efendimizinin so-yundan olup, seyyid idi. Muhammed Baba Semâsî Hazretlerinin (k.s.) talebesi ve Muhammed Bahaüddin Şâh Nakşıbend (k.s.) Hazretlerinin hocasıdır. Çömlekçilik yaptığı için Kilal (bazı kaynaklarda Külal) ismiyle meşhur olmuştur.
Salih bir zat olan babası Seyyid Hamza, Medine’den gelip Buhâra’nın Efşene köyüne, sonra da Sühari’ye yerleşmiştir.
Seyyid Emir Kilal (k.s.) Hazretleri Buhâra’nın Sühari kasabasında doğdu. Doğum tarihi bilinmemektedir. M.1370 (H.772) senesinde Sühari’de vefat etti. Kabri de oradadır. Büyük bir âlim ve mürşid’i kamil olup, her ânını sünnete uygun olarak geçirdi. Pek çok kimse onun sohbet ve derslerinde kemale erdi. Üstün hallerini gösteren çok menkıbesi vardır.
Annesi anlatmıştır:
“Seyyid Emir Kilal (k.s.) Hazretlerine hamile iken, şüpheli bir lokma yesem, karın ağrısına tutulurdum. O lokmayı midemden çıkarmadıkça, karın ağrısından kurtulamazdım. Bu hal başımdan üç defa geçti. Çok temiz ve hayırlı bir çocuğa hamile olduğumu anladım. Bunun üzerine yediğim lokmaların helalden olmasına daha çok dikkat edip, ihtiyatlı dav-randım.”
Bir defasında, o devrin en meşhur velisi Seyyid Ata beraberinde za-manın maruf zatlarıyla, büyük bir cemaat halinde, Seyyid Emir Kilal (k.s.) Hazretlerinin babası Seyyid Hamza’nın bulunduğu köyden geçiyordu. Bu yolculuğu sırasında tanışıp dost oldular. Bundan sonra Seyyid Ata’nın her ne zaman oraya yolu düşse evvela Seyyid Hamza’nın evine gider, başkalarıyla daha sonra görüşürdü. Yine bir defasında Efşene köyüne uğramış ve seyyid Hamza’nın yanına gelmişti. Bu gelişinde Seyyid Ata ona bir müjde verip;
—”Ey Kardeşim! Allahü Teâlâ sana şanı pek yüce olacak bir evlat verecek. Cihan, baştan başa onun hizmetine girecektir. Bu çocuk doğduğu zaman, ismini Emir Kilal koy!” dedi. Aradan yıllar geçti. Seyyid Hamza’nın bir oğlu oldu. Seyyid Ata’nın işareti üzerine, ismini “Seyyid Emir Kilal ” koydu.
Seyyid Emir Kilal (k.s.) Hazretleri Yirmi sene Baba Semâsi Hazretlerinin sohbetlerine ve derslerine devam etti. Her hafta pazartesi ve perşembe günleri, Sühârî’den 30 km kadar uzakta bulunan ve hocasının ikamet ettiği Semas’a gider gelirdi. Hocasına olan bağlılığı, temizliği, gayreti, ilme olan arzu ve isteği, onu kısa zamanda olgunlaştırdı. Hocasının ders ve sohbetlerinde kemale ulaştı. İnsanlara doğru yolu gösteren kıymetli bir rehber oldu. Hocası Muhammed Baba Semâsî Hazretlerinin vefatından sonra, onun yerine geçip, irşad vazifesi yaptı. İnsanların İslam ahlakı ile ahlaklanmasını, kalbin ve ruhun kötü huylardan kurtulmasını öğreten tasavvuf ilminde çok talebe yetiştirdi.

DİŞİ YERİNE TAKTI

Seyyid Emir Kilal (k.s.) Hazretleri, hocası Muhammed Baba Semâsî’nin yanında, Semâs’ta bulunduğu sırada orada oturan bir grup insanla, başka bir köyden bir cemaat arasında anlaşmazlık çıkmış iş kavgaya dökülüp, birinin dişi kırılmıştı. Dişi kırılan kimse ve taraftarları, kırılan dişin diyetini almak için hakime müracaat etmeye karar verdiler. Fakat önce Muhammed Baba Semâsî’ye dınışalım, kendi başımıza iş yapmayalım, ne buyurursa öyle yapalım dediler. Doğruca Muhammed Baba Semâsî Hazretlerinin huzuruna gidip, durumu arzettiler.
—”Kırılan dişi verin.” buyurdu. Dişi alıp, o sırada henüz yanında ta-lebe olan Seyyid Emir Kilal (k.s.) Hazretleri’e kırık dişi uzatıp;
—”Evladım, şu işi hallet de, aralarındaki anlaşmazlık bitsin.” buyurdu.
Seyyid Emir Kilal (k.s.) Hazretleri, evliyanın ruhaniyetini vesile kılıp, Allâhü Teâlâya dua ederek, kırık dişi yerine koydu. O anda, duası be-reketiyle diş, eskisi gibi sağlam bir hale geldi. Dişi kırılan kimse, bu hadise karşısında hayret edip, dişini kıranları şikayet etmekten vazgeçti. Yanında bulunanlarla birlikte, yaptıklarına pişman olup, tövbe ettiler.

KÂBEYİ GÖRÜYORDU >>>>>>  

RESÛLULLAH EFENDİMİZİN MÜSLÜMANLARA EMRİ

Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.) buyurdular:

“Size beş şeyi emrediyorum:

1-(Ehl-i sünnet ve) Cemâatten ayrılmayınız.

2-Âmir (idâreci)lerinizi dinleyiniz.

3-Onlara itâat ediniz.

4-Dîniniz için hicret ediniz.

5-Allâh yolunda cihâd ediniz.

Muhakkak kim (Ehl-i sünnet ve) cemâatten bir karış ayırılırsa dönünceye değin İslâm bağını boynundan çıkarmış demektir. Her kim -İslâm’ın kaldırmış olduğu- câhiliye devri dâvâlarına kalkışırsa namaz kılsa, oruç tutsa, kendisini Müslüman zannetse bile muhakkak bu kimse cehennemliktir.” (Müsned-i Ahmed bin Hanbel)

“İdârecilerinizin en hayırlısı: Siz onu seversiniz, o da sizi sever, siz ona hayır duâ edersiniz, o da size hayır duâ eder…” (S. Müslim)

“Üç kimse vardır ki onun hakkını ancak münâfık kimse küçük görür: İslâmda ihtiyarlamış kimse, âdil idâreci, insanlara hayrı öğreten âlim.”(Ebu’ş-Şeyh)

“İdârecileriniz hakkında fenâ sözler etmeyiniz, onların ıslâhı için duâ ediniz. Zîrâ onların sâlih olması sizin de sâlih olmanıza vesîledir.” (Taberânî)

Kaynak : Fazilet Takvimi 14:01.2015

Besmelenin Fazileti.

Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.) buyurdular:

• “Ümmetimden bir topluluk kıyâmet günü ‘Bismillahi’r-Rahmâni’r-Rahîm’ diyerek gelirler de sevapları günahlarından ağır gelir. Diğer ümmetler hayret eder ve:

‘Sübhânallâh! Ümmet-i Muhammed’in hasenâtını; sevaplarını ağırlaştıran şey nedir?’ derler.

Peygamberleri şöyle buyurur: ‘Bu, sözlerine Allâhü Teâlâ’nın üç ismiyle başlamalarındandır. Eğer bu üç isim mîzânın bir kefesine, gökler, yerler ve onlarda olan her şey diğer kefesine konulsa o isimler ağır gelirdi. O üç isim: Besmele (Allah, Rahmân ve Rahîm)’dir. Ümmet-i Muhammed, Besmele ile belâdan, her hastalıktan, şeytandan, yere batmaktan, üstlerine taş yağmasından, boğulmaktan emin kılındılar. Bundan dolayı onu dâimâ okur ve onunla Zülcelâl ve’l-ikrâm olan Allâh’a yaklaşırlar.”

Allâhü Teâlâ, Îsâ aleyhisselâma şöyle vahyetti:

Ey Îsâ, sana hangi âyeti indirdim, bilir misin?

Hayır, Yâ Rabbi!

Sana emân âyetini indirdim ki o, Bismillâhi’r-Rahmâni’r-Rahîm’dir. Onu gece gündüz, hareket hâlinde, dururken, otururken, ayağa kalktığında, yerken, içerken ve her hâlinde oku…

Kaynak : Fazilet Takvimi – Hâdimî, Risâle-i Besmele