ÇANAKKALE RUHU”NU UNUTTURMAK…

“Fertleri din, dil, tarih ve kültür şûûru almış milletler, sınırları çizilmiş devleti meydana getirir. Seviyeli milletler; birlik ve beraberliğin cumhurun reyine ağırlık veren, geçmiş ile geleceği birbirine bağlayan, iman ve ilim terakkisinde daima ileri giden millet demektir. Kendi halkı ile küsülü, tarih ve kültür değerlerine yabancı, batıla hayran ve süfli değerlere kapıları açık bir devletin geleceğinden endişe edilir.
Bir milletin bütün fertleri arasında tarih, dil, din, kültür bağları çürükse, ikilik, emniyet ve güven birbirlerini kemiriyorsa, millî ve manevî değerlere sahip çıkılmıyorsa; o milletler hakiki manasıyla millet olamadıkları gibi, istikbal adına da va’dedecekleri hiçbir şey yoktur.

Devleti ve fertlerini meydana getiren insan; yüksek duygularla mücehhez, fazilete istidatlı, ebediyete meftun en yüksek varlıktır. Varlık ve hadiseler kitabında bütünleşen, gönül duyguları hikmet parıltıları ile dolu, özünü tanıyan, mazisini inkâr etmeyen, atalarına hürmetkâr, dost ve düşmanını bilen, geleceğe emin adımlarla yürüyen insanların olduğu devletler, milletler sarsılmaz, yıkılmaz ve gelecekten endişe edilmez.”

ÇANAKKALE HARBİ”, Bedir Harbi’ne benzetilen “Çanakkale Muharebeleri” kolay kazanılmamış, yüz binlerce şehit verilmiştir. Osmanlının son kalesini ortadan kaldırmak, İslam’ı ve Türk milletini yeryüzü coğrafyasından silmek için hazırlanan “Haçlı İttifakı” Çanakkale Boğazına kadar gelmiş, Allah’ın inayeti ve Müslüman Türk Milletinin cihadı ile sulara ve tarihe gömülmüşlerdir. Tarihi değiştiren bu olayın ruhunu unutturmak isteyen şer güçlerin; zaman zaman İslam’a, ezana, Kur’an’a, tarihimize, kültürümüze, millî ve manevî değerlere saldırması ihanet planlarının parçalarıdır. Bu oyuna gelmemek, gaflet ve hıyanet içinde bulunmamak bir ibâdettir.

Cihan tarihinde; “Çanakkale Destanı”nın önemli bir yeri vardır. “İman ve azmin, hâris emel ve düşüncelere galip gelişi” demek olan Türk ..Çanakkale Destanı” ile zirveye çıkar, “Yedi Düveli Yenen Güç” Çanakkale’de âbide olur… “Bedrin Aslanlarına benzetilen” Çanakkale Şehitleri; “Adam gibi adam olmak” isteyen aziz milletimizin her ferdinin ya dedesi, ya babası, ya ninesi, ya da dayısıdır.
“Çanakkale içinde vurdular beni
Ölmeden mezara koydular beni”
Dizelerinde; sadece bir cephede hüseyin avni bey ve askerlerinin tamamının şehit olduğu, savaş sonrasında “İstiklal Madalyası” vermek üzere bir tek neferin bulunamaması üzerine, alayın sancak direğine madalyanın takıldığı dünyanın yazmadığı bir destandır.Çanakkale Muharebelerinde şehit olan 300 bin vatan evladının yanık yüreği, iç âlemi ve iman tezahürü mevcuttur. 276 kilogram mermiyi sırtında taşıyan fedakâr Mehmetçik Mehmet oğlu Seyid, kolunu kaybetmiş genç subaylarımızdan Üsteğmen Hasan Dursun, Mehmed Çavuş, Ahmet Onbaşı, nice Mehmetçikler, “Dar gelmeyecek makber için” tarihe gömüldüler, gönüllere gömüldüler, ebediyete gömüldüler…
“Çanakkale Destanı” ile ilgili çok sayıda eser yazıldı, belgesel yapıldı, film çevrildi. Çanakkale’ye düzenlenen gezi turlarında 100 yıldan beri bu destanı anlatırız, hâlâ bitiremedik, yani nesillere bu şûûru veremedik.. Tarih kitaplarında, özellikle okul kitaplarında “Çanakkale Destanı Ruhunu” gerçek yönüyle anlatamadık, anlatılmıyor…Anlatılanlara, anlatanlara “Hûrafe, dini motifler” denilerek, şûûrun içinden çıkılmak isteniliyor.

Çanakkale Destanı’nı büyük Türk düşmanı İngiliz Churchil, Alman Generali Liman Von Sanders ve yabancı kaynak ve yazarlardan okumak lazım. “Derin Devlet” anlayışında tarihi gerçekleri doğru yazanlar varsa, onlardan da faydalanmak isâbetli olur.. Veya cesaretle olayların üzerine gidip, gerçekleri “Doğru ve cesaretle” yazanların kaleminden okumak, erbâbından dinlemek ve yaşamak lazım…
Çanakkale 5. Ordu Komutanı Alman General Liman Von Sanders bir teftiş sırasında Mehmetçiğe sorar:
-İyi savaşıyor musunuz?
– Evet Komutanım!
– Niçin savaşıyorsunuz?
– Allah rızası için…
Bütün Mehmetçiklerden ayni cevabı alan Generalin tarihi yorumuna bakınız: “Evlatları Allah rızası için çarpışan bir millet, ebediyen var olur.”
General Mac Arthur da şöyle der: “Savaşta silahlar önemlidir, komutanlar önemlidir, ama daha önemli olan mâneviyattır, ruhtur!…”
İşte Türk düşmanı Yahudi asıllı Churchill’in tarihi tespiti: “Anlamıyor musunuz? Biz Çanakkale’de Türklerle değil, Allah ile savaştık…Tabi ki, yenildik…”
Evet; bu tarihi gerçekleri hangi tarih kitaplarımızda bulmak mümkündür. Yazılanlar “Ders Kitabı” olarak kabul edilir mi?… Eser yazanlar, DVD., VSD., CD. çıkaranlar desteklenir mi?…

Talim/Terbiye Kurulu tarafından onaylanarak ilgililere tavsiye edilen, iktidar hükümetleri tarafından kaldırılan kararları, toplatılan kitapları, yakılan belgesel/filmleri hangi devlet’te görebilirsiniz? Bu gerçekleri yabancı kitap ve kaynaklarda görebilir, savaş müzelerinde düşmanların mağlubiyetlerini seyredebilirsiniz. Çanakkale Savaşlarında zayiat veren 205 bin İngiliz, 47 bin Fransız, 253 bin Türk askeri için Çanakkale’de yapılan anıt ve mezarlıkları/şehitlikleri hiç gördünüz mü? Bir metrekareye altı bin mermi düşen Çanakkale Savaşları’nın yapıldığı toprakları hiç ziyaret ettiniz mi? Daha 15 yaşlarında gönüllü olarak Gelibolu’ya gelip Çanakkale savaşlarına katılan Anzaklar için özel olarak yapılan mezarlıklardaki itina, bizim şehitliklerimizin pür perişan hallerini ağlayarak hiç gezebildiniz mi? Dini/Vatanı/İmanı/Namusu için şehit düşen isimsizler için yaptırılan Hisarlık Burcu’ndaki 41,70 metre yüksekliğindeki, 300 bin kesme taş kullanılan, altı müze olarak ziyaret edilen “Şehitler Âbidesi”nin heybet ve azâmetini ruh ve şûur derinliği, hikmet ve tefekkürü ile seyredebildiniz mi? Mecidiye tabyaları, Alçıtepe Köyü (Kirte), Sargıyeri Şehitliği, Seddülbahir ve Ertuğrul Koyu, Arıburnu, Anafartalar, Conk Bayırı, Bigalı, Kocaçimen Tepesi, Cesaret Tepe, Mehmet Çavuş Anıtı, gibi yerleri, kazılan her karış topraktan mermi/şarapnel parçası çıkan, rengi kan gibi olan Çanakkale toprakları üzerinde abdestli ayaklarla hiç yürüdünüz mü? Haçlı âleminde beş gün süre ile kilise çanlarının durmadan çalarak Çanakkale’ye asker topladıklarını, kartpostal ve afişlerle yapılan propagandalarda haçlı askerlere minnettar kalınacağını, dört bin gönüllü Yahudi’nin bu topraklara savaşmak için geldiğini, İki Cihanın güneşi Peygamber Efendimizin o yıllarda Çanakkale’ye gelip, dört gün kumandanlık yaptığını, melekler ordusunun imdada geldiğini hangi kaynaklarda okudunuz?. Yarım milyon asker, dünya kadar mühimmat, savaş gemileri, zırhlılar, yiyecek/içecek/konfor, dünyalık gereçlerle Müslüman Türk’ü Anadolu topraklarından atmak için Çanakkale’ye gelen düşmanların her şeylerini bırakarak kaçtıkları, gemilerini Ege’nin engin sularına gömdükleri, müstevli fikir ve ruhlarını Tarihe miras bırakarak bir milletin bağımsızlık aşkını ve Allah’a olan bağlılığını dünya önünde bir kere daha tescil ettiklerini biliyor musun kardeşim? Onlar bilirler mi acaba?… Tarihi inkâr eden “Devrim Yobazları” ne derler acaba?…
“Ey şehit oğlu şehit, isteme benden Makber,
Sana agûşunu açmış duruyor Peygamber…”

Dizelerinde kendini bulan aziz Şehitlerimiz için birer Fatiha okuyarak, aziz şehitlerimizin ruhları önünde saygıyla eğilelim.
“Çanakkale Ruhundan” rahatsız olan fitne/fesat ocakları unutulmamalı, huzur/barış/sevgi ve inancın orada yattığı gerçeği gelecek nesillere aktarılmalı, öğretilmeli ve yaşatılmalıdır. Aksi halde şehitlerimizin kemikleri sızlar, ruhları rahatsız olur, Mahşer günü hesabımız zor ve büyük olur.

Çanakkale Ruhunu unutturmak isteyen mahut zihniyet ayni zihniyettir, gelecekte de devam edecektir.

SEN; böyle şehitlerin ahfadı değil misin kardeşim?..

Bedrin aslanlarına benzetilen yüce şehitlerin torunu olmak sana yetmez mi?..

Tarihine altın harflerle yazılan destanların şahidi olmak istemez misin?…

“Vurulup tertemiz alnından uzanmış yatıyor,
Bir hilâl uğruna ya Rab ne güneşler batıyor”
dizesinde yer alan eli kınalı Mehmetçiklerden biri de sen olmak istemez misin?..
“Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var”
Dizelerindeki haykırış; asrımızın kokuşmuş “..izimler” kaosunda geçerli değil midir? Batı ve bâtıl, “Çanakkale Ruhu” na karşı değil midir?.
“Çanakkale Destanı” gerekirse yeniden yazılır,
Süngümüz tarih tanır, kınından çıkınca can yakar.
Vatan, bayrak, din, ezana göz dikene mezar kazılır,
Edirne’den Ardahan’a toprak şahit olsun, kan akar.”
Dizelerindeki iman ve azim; dün ne ise bugünde ayni olmalı, emperyalist güçler “Çanakkale Ruhu” na gölge bile düşürmemelidir.
Aziz şehitlerimize fatihalar gönderiyor, yapılan Hatm-i Şerifleri ruhlarına armağan ediyoruz.

Çanakkale, Vatana kurban edilen eli kınalı Mehmed’lerin türbesidir. Her türbede yatan şüheda Mehmed, bizim Evlad-ı Fatihandır. Bir şiirimizi nice Evlad-ı Fatihan’lara armağan edelim:

Şerife Şevval Kardelen