Zikr-i Cehrî

Ebû Musa ei-Eş’arî hazretlerinden rivayet olundu. Efendimiz (s.a.v.) hazretleri, Hayber’e gaza ettiğinde idi. insanların eşrefi, Rasûlüllah (s.a.v.) hazretleri bir vadiye yöneldiği zaman (sahabeler) tekbirle seslerini şöyle yükselttiler:

“Allahü ekber Allahü ekber. Lâilâhe illallah- Allah büyüktür, Allah büyüktür. Allah’tan başka ilâh yoktur.” Efendimiz (s.a.v.) hazretleri onlara:

-“Yavaş olunuz. Nefsinizi yormayın. Çünkü siz sağır ve gaib olanı çağırmıyorsunuz. Yâni sız sağır ve uzakta olana dua etmiyorsunuz. Siz hakkıyla işiten, çok yakın olan ve sizinle beraber olan Rabbinize dua ediyorsunuz.” Buyurdular.[1]

Bu (yâni zikrin gizli veya aşikâr yapılması) meşrebier ve makamlar itibariyledir. Gaflet ehline layık olan hâtıra gelen kötülükleri sökmek (kalb’ten çıkartmak) için cehri zikretmeleridir. Huzur ehline de münâsip olan, zikr-i hafî (yâni gizli zikir daha uygun) olduğu gibi…

Sa’dî buyurdu:

Dost b na benden çok yakındır.

Ne yazık ve ne şaşılacak şey ki, ben ondan çok uzağım.

.

Kaynak :İsmail Hakkı Bursevi, Rûhu’l-Beyan Tefsiri: 2/351-352.

.

---

[1] Sahih-i Buhârî: 3883; Sahîh-i Müslim: 4873; (Sahih-i Buhari’deki metin esas alınmıştır)