Günah Üç Kısımdır

Günah Üç Kısımdır

1 – Kul ile Allah arasındaki günah,

2– Kul ile Allah’ın emrettiği amelleri arasındaki günah,

3– Kul ile Allah’ın kullarının arasındaki günah.

Birincisi, kul ile Allahü Teâlâ arasındadır. Zina, livâta, gıybet ve iftira gibi. Tabiî ki, gıybet ve iftira, karşı tarafa ulaşmadığı ve toplumda yayılmadığı müddetçe böyledir. Eğer gıybetini yaptığı ve iftirada bulunduğu kimselere, bu durum ulaşırsa, helâllik diler ve günahkâr kişi pişmanlık duyar ve tevbe ederse, umulur ki Allahü Teâlâ hazretleri onu bağışlar. Yine böyledir: Bir kişi kocası olan bir kadınla zina etse, bu zinâkâr adam kadının kocasıyla helâllaşmadıkça günahı bağışlanmaz. Çünkü onun hasmı insandır. Zina eden kişi pişman olur, tevbe eder ve karşı taraftan helâllik diler, o da hakkını helal ederse, günahları bağışlanır. Ondan umûmî manâda helâllik dilemesi yeterlidir. Zinayı zikretmez. Zina ettiği kadının kocasına: “Senin, üzerimde olan bütün haklarını bana helâl et. Seninle benim aramda bulunan bütün husûmetlerinden vazgeç, bana hakkını helal et” demekle olur. Bu ma’lûm ile meçhulün üzerinde sulhtur. Bu şekilde sulh. yâni yapmış olduğu günahı zikretmeden karşı taraftan hakkını dilemesini istemek ve böylece affolunma işi bu ümmete ikram olmak üzere caizdir. Çünkü bizden önceki ümmetler, günahlarını zikretmedikçe affa mazhar olup bağışlanmazlardı.

İkincisi: Kul ile Allah’ın emrettiği ameller arasındadır.

1 – Namazı,

2– Orucu,

3– Zekat ve

4– Haccı terketmek gibi.

Namaz ve diğerlerinde sâdece tevbe kâfi değildir. Mutlaka kaza edilmeleri gerekir.

Zîrâ tevbenin şartı, terkedileni edâ etmek yâni kaza etmektir. Edâ etmediği zaman, sanki hiç tevbe etmemiş gibidir.

Üçüncüsü: Kul ile Allah’ın diğer kullarının arasındadır. Bu da:

1 – Mallarını gasbetmek,

2- Zulüm etmek,

3– Dövmek,

4– Aleyhlerinde bulunmak,

5– Küfretmek,

6– Haksız   yere   öldürmek   ve   bunlara   benzer günahlardır.

Kul hakkında tek başına tevbe kâfi değildir. Ancak hasmını râzî ve memnun etmeli veya kendisi sâlih amellere ciddi bir şekilde sarılır da, kıyamet gününde, Allahü Teâlâ onunla hasmının arasını bulursa o müstesna.

Zîrâ kul, tevbe ettiği zaman, üzerinde kul hakkı kalır. Kul hakkını mutlaka erbabına vermesi ve onlara haklarını Ödemesi gerekir. Eğer kişi, hakkı, hak sahihlerine ulaştırmaktan aciz kalır da, Allahü Teâlâ hazretleri de, onu affetmeyi murad ederse; kıyamet gününde onun hasmına:

-“Başını kaldır!” der. O da başını kaldırır. Cennette yüksek köşkler ve güzel saraylar görür. Sorar:

-“Ya Rabbiî Bunlar kimindir?” Allahü Teâlâ:

-“Bunları almaya sen kaadirsin, senin buna gücün yeter,” buyurur. 0:

-“Ya Rabbiî Bunu nasıl alabilirim?” diye sorar. Allahü Teâlâ:

-“Bu köşk ve sarayların ücreti senin kardeşini bağışlamandır,” der. 0 da:

-“Ya Rabbiî Ben kardeşimi bağışladım,” der. Allahü Teâlâ hazretleri:

-“Öyleyse kardeşinin elinden tut ve beraberce girin Cennete...” buyurur.

Âyet-i kerimede ayrıca şuna işaret vardır: Muhakkak ki Allahü Teâlâ hazretleri, sizin öldürmenizde size kısası farz kıldığı gibi, onun öldürülmesinde nefsinin üzerine de rahmeti yazdı.

Buyurduğu gibi:”Kim beni severse onu öldürürüm. Ve ben kimi öldürürsem onun diyeti benim.”

Kaynak:İsmail Hakkı Bursevi, Rûhu’l-Beyan Tefsiri: 2/302-304.

.