KADER PERSPEKTİFİNDEN İSLÂM ÂLEMİ’NİN GELECEĞİ

KADER PERSPEKTİFİNDEN İSLÂM ÂLEMİ’NİN GELECEĞİ

KADER PERSPEKTİFİNDEN İSLÂM ÂLEMİ’NİN GELECEĞİ – 3

a-Büyük Ortadoğu Projesi

Bugün “Büyük Ortadoğu Projesi” adıyla ortaya atılan dâvâ aslında “İslâm Âlemi Projesi”dir. Bu keyfiyet muhtevâsında Uzakdoğu’daki müslüman memleketlerinden Fas’a kadar pek çok ülkenin mevcud olmasıyla sâbittir. Peki öyleyse neden “İslâm Âlemi” adı yerine “Ortadoğu” sözü kullanılmaktadır. Bu, sadece ve sadece yahudi emellerini setr içindir. İslâm Dünyası’na yeni bir şekil vermek istenmesinin yahudi siyâsî emelleri ve İsrail’in geleceği kadar Amerika’nın müstakbel menfaatleri de rol oynamaktadır. İsrail’in İslam Dünyası’na kendi bekasını sağlamak maksadıyla vermek istediği şekil, bütün müslüman devletleri üçe-beşe bölerek gelecekte hiçbirinin kendisi için bir tehlike arz etmemesi olduğunu daha önce bir nebze izah etmiş bulunmaktayız.

Amerika’nın menfaati ise bu âlemin tabii kaynaklarını istismardır. Şöyle ki, Dünya’da günde seksen milyon varil petrol tüketilmektedir. Bunun dörtte biri Amerika tarafından tüketildiğine nazaran O, en büyük petrol müstehlikidir. İstihlâk eylediği petrolün ise, ancak on iki milyon varilini kendisi çıkarabilmektedir. Bu petrol üreticileri arasında rekor olmakla beraber Amerika yine de “petrol fakiri”dir. Günde beş buçuk milyon varil petrol çıkaran Suudî Arabistan, bunun kendisi yüzden birini bile istihlâk edemediğinden “petrol zengini” sayılmaktadır. Amerika’nın ise, günlük sekiz milyon varil dışarıdan satın almak mecbûriyeti vardır. Bu miktar on  yıl içinde on milyon varilin üztüne çıkacaktır. Zira bir çok kuyularında petrol tükenmeye yüz tutmuştur. Amerika, Suud petrolunü “Aramko” adıyla kurduğu bir şirket mârifetiyle çıkartmakta ve bu petrolün yüzde ellisini çıkarma külfeti mukabilinde bedelsiz alabilmektedir. Diğer müslüman memleketlerinde de aynı durumu gerçekleştirmek istemektedir. Bugün onun Saddam Hüseyin’i bahane ederek Irak’a girmesinin ve İran’la giriştiği ağız dalaşının sebebi budur.

Afganistan’a yerleşme sebebini ise yukarıda izah edildiği üzere Çin ve Hindistan’ı kontrol altında tutabileceği bir üssü’l-harekeye sahip olma ihtiyacıdır. Buna ilâveten o ülkede mevcud bulunan ve yeni keşfedilmiş olan “palladyum” adlı stratejik madeni ele geçirmektir. İsrail’in İslâm Âlemi üzerindeki plân ve düşüncelerinin yukarıda zikredilen sebeplere ilâveten bir de İsrail’in su ihtiyacına bağlı olduğunu burada ehemmiyetle tebârüz ettirmek gerekir.

Gerçekten gelecekte Ortadoğu’da su ihtiyacı artan nüfus muvâcehesinde –daha da çoğalacak ve bu durum bilhassa İsrail için hayatî bir ehemmiyet kazanacaktır. Bugün onun Golan Tepeleri’nden sağlayabildiği içme suyu tamamıyla kifâyetsiz olduğu gibi çölü yeşertmek gâyesiyle giriştiği teşebbüsler de suya olan ihtiyacını her an arttırmaktadır.

Amerika’yı nice zamandan beri kendi siyâsî emellerine mâhirâne bir sûrette kullanmış olan İsrail, Amerika’nın petrol ihtiyacını bu devlet için bir yem gibi kullanarak onu kendi emellerine paralel bir mevkîye sevk edebilmiştir. Tıpkı 19. asır nihâyetinde İngilizlere yaptığı gibi.. Fakat Amerika, girdiği her Ortadoğu memleketinde bir bünyeye dâhil olmuş yabancı unsur gibi telâkkî edilip tevâlî eden yanlışları sebebiyle “Çirkin Amerikalı” hüviyetiyle arz-ı endâm edince emellerine re’sen ulaşmak yerine bir vâsıta aramak mecbûriyetini hissetmiş ve bunun için de Türkiye’yi bulmuştur.  Yahudi siyâsî emelleri icâbı olarak bölünmüş olan İslâm Âlemi’ni daha da bölünmüşlüğe müncer olsa bile bir “ağabey” vâsıtasıyla tek elden güdümüne almak ihtiyacı Amerika için an-be-an artmaktadır. Girdiği her yerde istenmeyen bir müstevlî mevkiine düşmekten kurtulamaması, bu ihtiyacı gittikçe vazgeçilmez hâle getirmektedir. Bu sebeplerdir ki, Türkiye’yi onun tarihî mirasını kullanmak sûretiyle bu iş için bir “taşeronluk”a imâle etmeye çalışmaktadır. Son günlerde Türkiye’de lâik ve kemalist bir düzen yerine “ılımlı İslâm” adıyla vâkî olan telkinlerin derûnî sebebi budur. Zira lâik ve kemalist bir Türkiye, Âlem-i İslâm’da yadırganacağı cihetle bundan vazgeçmesi istenmektedir. Âlem-i İslâm’da Türkiye’yi bir “baş” durumuna getiren böyle bir projenin içinde Hilâfet’in yeniden ihyâ edilmesi arzusu bile mevzubahistir. Bunun için daha şimdiden gizli gizli çalışmalar başlamıştır. Türkiye’de lâikliği ve kemalizmi –âdetâ- bir “din” gibi benimsemiş bulunan bazı çevrelerin “ılımlı İslâm” ifadelerine şiddetle karşı çıkışları, henüz su yüzüne çıkmamış bulunan bu gerçeğe vukûfiyettendir.

Bize gelince, Türk Milleti’nin yeniden ve âlemşümûl bir kudret olmasının önündeki en büyük engel, “sakîm kemalizm ve dayatmacı lâiklik anlayışı” olduğuna nazaran, bunların bertaraf edilmesi her hâlukârda zarardan çok kâr tevlid edecektir. Bir tarattan AB, kemalizmin fârik ve mümeyyiz vasfı olan “militarizm” sebebiyle onu reddetmekte, diğer taraftan da Amerika, Ortadoğu’daki şahsî emellerine ulaşabilmek için bizi kullanmak istemektedir. Şu durumda Ortadoğu petrollerinin işbaşındaki idareciler tarafından büyük ekseriyetle gasp edilmiş olmasından daha kötü olmayacak bir Amerikan plânına neden karşı çıkalım. Saddam’ın “altmış dört milyar dolarlık” serveti ona gökten mi inmiştir?!. Etrafındaki insanların devâsâ servetleri de cabası!.. Demek ki, Irak petrollerini Amerika çıkarsa herhalde Irak halkına bu yerli işgalcilerden daha fazla pay vereceği muhakkaktır. Esâsen Batı ülkeleri her tarafta toprak altında mevcud olan petrolü kasalarında bir ihtiyaç akçesi olarak görmektedirler. Ucuz veya pahalı onu elde etmek mecburiyetindedirler. Batı Sanâyii en az daha elli sene bu petrol olmaksızın ayakta kalamaz.

Şu ihtiyaç ve yerli halklar tarafından kendilerinin müstevlî görülmesi sebebiyle yerli bir partnere ihtiyaçları mutlaktır. Bunun ilk keşfeden Amerika değildir. AB de aynı ihtiyacı hissetmekte ve bizi Amerika’ya kaptırmamak için kapısında oyalamaktadır.

Ancak Amerika’da bir devlet politikası olan “Büyük Ortadoğu Projesi”nde “Demokrat” ve “Cumhuriyetçi” partiler arasında bir metod farkı mevcuddur. Cumhuriyetçi Parti, güç ve kuvvetine güvenerek bu işi kırıp dökerek yapmak isterken[1]; Demokrat Parti, yerli bir taşeron kullanmak istemektedir. O taşeronluğa da Türkiye’den daha ehil bir başkası mevcud değildir. Cumhuriyetçi Parti’nin görüşü, Irak’ın işgali hâdisesinde başarısızlığa uğrayınca, diğer görüş revaç bulmuş, bu da Türkiye’nin şansını arttırmıştır.

Bizse tarihî miras ve şahsiyetimize avdetin önündeki engelleri tek başımıza gerçekleştiremeyeceğimizden AB ile birlikte Amerika’nın da bu husustaki yardımlarından müstağnî kalamayız. Esâsen böyle bir arzuya yüz milyarlarca dolarlık borç kamburuyla istesek de meyledemeyiz. Şu hâlde dâhildeki islâmî gelişmelere muvâzî ve muâvin bir kudret, böylece dışımızda zuhûr ediyor demektir. Mevlâ görelim neyler, neylerse güzel eyler.

Şu kısa hülâsâdan anlaşılacağı üzere, bir devleti büyük yapan mezkûr üç unsurun üçü de sevk-i kader ile ânbeân geri gelmekteyken buna bir de hâricî şartları ekleyerek düşünürseniz, Türkiye’nin yakın bir gelecekte, Osmanlı’nın en büyük olduğu zamandan daha büyük olacağı gerçeği ortaya çıkar. Bu günümüz şartlarında tek bir bayrak altında gerçekleşmeyebilir. Fakat unutmamak gerektir ki, İslâm Âleminin bugünkü perişanlığının asıl sebebi başsızlıktır. Hilâfetin ilgasından sonra husûle gelen boşluğu doldurmak üzere kurulmuş bulunan “İslâm Konferansı Dâimî Teşkilâtı” o boşluğu doldurmaya hiçbir zaman kifâyet edememiş ve gelecekte de edemeyecektir.

Yukarıda Türkiye’nin geleceği ile alâkalı olarak söylediklerimiz, başın teşekkül etmek üzere olduğunu göstermektedir. Bu oluş tamamlandığı gün İslâm Âlemi’nin de “Kur’an Medeniyeti”nin yeni ve şa’şaalı bir safhasını idrak edeceğinden şüphe edilemez!..

Müslüman Milletler Âilesi’nin her birinin toparlanma şartlarını onların zâtî ve mahallî şartlarıyla ayrı ayrı tahlil etmek îcâb ederse de biz burada bir iki noktaya kısaca temâs ederek bahsi nihayetlendirmek istiyoruz.

Bu gün Filistin’de cereyan eden fâcia, Müslüman Arapları o topraklardan kaçırmak maksadına bağlı bir  emelin neticesidir. Gerçi daha şimdiden oradaki nüfus sağa sola dağılarak yüzde elli nisbetinde azalmıştır. Filistin’in hemen yanıbaşındaki Ürdün devletinde yaşayan Filistinliler, yüzde altmıştan fazla bir ekseriyettirler.

Bununla beraber Müslümanlardaki nesil bereketi sarsılan nüfus dengesini kısa zamanda telâfî edecektir. Zira -siyonist propagandaların tesiriyle- bugün İsrail’in sağladığı Dünya çapındaki destek sondur. O bu desteği bir daha bulamayacaktır. Fazladan olarak Amerika desteği de on seneye kadar artık kendisi için vârid olmayacaktır. Aksine Dünya umûmî efkarıyla birlikte Amerika’nın da desteği mağdur ve mazlum Filistinliler’in yanında vâkî olacaktır!..

Şu muhtemel gelişmelerin Âlem-i İslâm’da husûle getireceği tesirler üzerinde ne söylense azdır. Biz burada şu kadarını ifade edelim ki, yakın bir gelecekte Siyonizm’in en fazla aksülamelle karşılaşacağı iki ülke, Türkiye ve Amerika olacaktır!.. Bu iki ülkede siyonistler için vâkî olacak handikaptan kurtulmak, onlar için asla mümkün görünmemektedir.

Bugün İslâm Dünyası’ndaki devletler demonte olmuş (parçalarına yaratılmış) bir motorun parçaları gibidir. O iktisâdî ve coğrâfî bakımdan bir montaja, yani birleştirip bütünleştirilmeye muhtaçtır. Başta “su” olmak üzere “petrol” ve “doğalgaz” gibi geleceğin en stratejik ehemmiyete hâiz maddeleri ekseriyetle bu âlemdedir. Onları birbirine düşüren ihtilâfların temel müşevvik ve âmili siyonizmin, artık kemâlden zevâle dönüş safhası başlamıştır.

Bugünkü hâdiselerin sebep ve tohumları geçmişte olduğu gibi, yarınkilerinki de bugündedir.  Bugün nüve halindeki -siyonizme müteveccih- nefret, gitgide katmerleşerek büyüyecek ve bu müessir ortadan kalkınca İslâm Âlemi’nin birleşip kuvvetlenmesi önlenemeyecektir.

Osmanlı’yı parçalayarak onun yerine -Siyonizme bir nefes aldırmak için- küçük küçük devletçikler kuranlar, âdeta bir kaplan postunu kırk tilkiye kürk yapmış gibidirler. Bunların hiçbiri, bir yavru kaplan olamadı. Lâkin, “öz, çekirdek ve tarih mirası” Türkiye’de, Türk insanının idrakinde, bâkî kaldığı için onun yakın bir gelecekte, nasıl genç bir kaplan olarak ecdâdının yerini alacağını, bütün Dünya hayret ve dehşetle müşâhede edecektir!..

b-Netice

Bu oluşun esbâb-ı mûcibesini yukarıda binnisbe ifade etmiş olmamıza rağmen burada bir noktayı daha tebârüz ettirmek isteriz. O da şudur:

Allah, bir milleti yükseltmeyi murad ettiği zaman içte ve dışta iki sebep halkeder. Dıştaki sebeb rakîp ve engel unsurların zaafa sürüklenmesi, içteki sebep ise evlâtların dehâ çapında zekî ve dirâyetli olarak lütfedilmesidir. Bugün Türkiye üzerinde bu iki sebeb de hatır ve havsalaya gelmeyecek bir kemâlle gerçekleşme safhasındadır.

Gerçekten Türkiye’nin geleceğine en büyük engel teşkil eden İsrail, bütün Dünyâ için Filistin’de temâdî eden zulümleri dolayısıyla daha müşahhas bir düşman hüviyetiyle tezâhür etmektedir. Dünya’daki bütün milletler sabahtan akşama kadar Filistin’deki zulümleri seyretmekte ve idareciler buna bîgâne kalırken umûmî efkâr yahudi aleyhtarlığıyla an-be-an daha şiddetli bir sûrette şartlanmaktadır. Bilhassa anti-siyonist cereyân ve bunların neşrettiği yayınlar tarihte görülmemiş bir seviyeye ulaşmıştır. Bir oluşun ömrünü uzatan “itidal”dir. İfrad veya tefrit neticeye süratle yaklaşmayı sağlar. İsrail zulümlerindeki şiddet bu tabiî kanundan hâriç kalamaz!..

Buna ilâveten Amerika ve AB’nin Ortadoğu’daki emelleri de bir ara “taşeron”a ihtiyacı an-be-an artırmakta ve onlar böyle bir arayış içinde bulunmaktadırlar.

Diğer taraftan on-onbeş yaş altındaki türk çocuklarına dikkat edilirse zeka, ferâset ve dirâyet itibariyle bir mevhibe-i ilâhiyye olarak tarihte misli görülmemiş bir mükemmellik arz etmektedirler. İnsanlar çocuklarını pazardan seçerek alma imkânında değildir. Onların zekâ ve ferâsetleri bir mevhibe ilâhiyyedir. Bir milletin yükselişinde en büyük müessir dâhildeki “rical bolluğu”dur. Bugünkü türk çocukları bu rical mebzuliyetini vaad eder mâhiyettedir.

Sözlerimizi hulâsâ ederek diyebiliriz ki, yakın bir gelecekte Dünya’da iki beynelmilel güç kalacaktır. Bunlardan biri “yahudi enternasyonal gücü”dür. Bunun kaptan gemisi mutlaka ve mutlaka Çin’dir. İkinci enternasyonal güç ise “İslâm”dır. Onun kaptan gemisi ise Türkiye olacaktır!..

Unutmamak lâzımdır ki, Peygamber aleyhissalâtu ve selâm, “İza erâdallâhu şey’en hayyeel esbab.” buyurmuştur. Yani, “Allah bir şeyi murad etti mi, esbâbı ona göre halk eder.” Murâd-ı ilâhîyi ne gibi unsurlarla tesbit edebileceğimizi yukarıda bir nebze arzetmiş bulunuyoruz. O esbâb muvâcehesinde Dünya’ya bakıldığında Dünyâ’nın “türk”, daha emin bir tâbirle söylemek gerekirse “müslüman” beynelmilel gücü ile yahudi beynelmilel gücünü karşı karşıya getireceği ve galebenin “İslâm” şeklinde tecellî edeceği bedâhat derecesindedir.

Vallâhu ya’lemu bissevâb!.. Yani doğrusunu, Allah bilir!..

——————————————————————————–

[1] Aslında bu iki parti arasındaki bu metod farkı sadece maslahatın (hâlin gerekliliğinin) takdirinden doğmuş bulunmamaktadır. Bunun aynı zamanda dînî bir sâikin eseri olduğu unutulmamalıdır. Şöyle ki:

Yahudiler, Hıristiyanların inançlarını yönlendirmekte tarih boyunca meş’um (uğursuz) bir rol oyanaygelmişlerdir. Fakat bugün bir mezhebe tam mânâsıyla hâkimdirler. O da Evangelist mezhebidir.

Bunlar, Hazret-i İsa’nın Dünya’ya yeniden gelişinin, Yahudiler’in “Arz-ı Mev’ud”u gerçekleştimelerinden sonra olacağına inandırılmışlardır. Bu sebeple de kayıtsız şartsız bir sûrette Yahudi müdâfiidirler. Tâ ki, bir an önce Yahudiler matluplarını elde edeler ve kendileri de Hazret-i İsa’nın gelmesine şâhid olsunlar!.. Bu inanışın tam bir militan vasfını taşıyan “Neocon” adında bir zümre mevcuddur ki, bunlar Cumhuriyetçi Parti’de nâfiz ve hâkim bir durumdadırlar.

Kadir Mısıroglu

Bu yazıyı bize gönderen M.Emin Özler bey’e teşekkür ederiz.