Hazreti Hanzala’nın feryadı

Ashab-ı Kiramın meşhurlarından Hz. Hanzala (r.a) anlatır:
“Bir defasında, Resulullah (s.a.v.)’ın huzurunda idik. Çok güzel bir sohbet oldu. Gönüllerimiz yumuşadı, gözlerimizden yaşlar boşandı. Sanki dünyada değil ahiret alemindeydik. Sohbetten sonra eve varınca hanımla dünya işleri ile ilgili bazı husuları konuştum. Bu konuşma epey uzun sürdü. Bir müddet sonra, sohbetin tesiri üzerimden kalkınca kendi kendime şöyle düşündüm.:
“Biraz önce Resulullah’ın huzurunda idim. Ruhi yönden çok farklı bir vaziyette idim. Şimdi o hal, lezzet kalmadı. Acaba ben münafık mıyım, endişesi hakim oldu. Kendimi birden dışarı attım. şuursuz bir şekilde sokaklarda yürümeye başladım. Dolaşırken de:
-Hanzala münafık oldu. diye bağırıyordum.

Bir ara karşıma Hz Ebu Bekir (r.a) çıktı. Benim bu halimi görünce, hemen yanıma geldi. Ben:
-Hanzala münafık oldu, diye bağırdıkça o;
-Hayır, ya Hanzala sen münafık olmadın, diye karşılık veriyordu. Beni sakinleştirmek için çok uğraştıysa da muvaffak olamadı. Bne doğruca Resulullah’ın huzuruna gittim:
-Hanzala münafık oldu diye feryad ettim. Resulullah:
-Hayır, ya Hanzala, sen münafık olmadın! buyurdu.
Ben sohbetin tesirini ve sonrasındaki halimi arz ettim.

Resulullah efendimiz buyurdu ki:
-Ya Hanzala! Eğer sizin benim sohbetimde iken yükselmiş olduğunuz ma’nevi haller devamlı kalsa, yollarda giderken melekler sizinle müsafaha ederler, evlerinizde iken hatta yataklarınızda iken bile sizi ziyarete gelirlerdi. Fakat bu hal daimi değildir, geçicidir.

fazilet takvimi