TEFEKKÜR GİBİ İBÂDET YOKTUR

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) buyurdular:
“Kim Allâhü Teâlâ’yı zikreder ve Allah korkusundan gözlerinden akan yaş yere düşerse kıyamet gününde Allâhü Teâlâ ona azab etmez.”
(Hadîs-i Şerîf, Hâkim, el-Müstedrek)

Tefekkür en faziletli ibâdetlerdendir. Zira tefekkür kalb ile yapılan bir ameldir. Kalbin ameli, bedenin amelinden daha makbul ve üstündür.

Mikdâd bin Esved radıyallâhü anh anlattı:

Ebû Hüreyre’nin (r.a.) yanına gitmiştim. Bana dedi ki: Resûlullâh Efendimiz’den (s.a.v.): “Bir saat tefekkür bir sene ibadetten hayırlıdır” buyurduklarını işittim.

Sonra İbn-i Abbâs hazretlerinin yanına gittim. O da şöyle dedi: Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.) buyurdular ki: “Bir saat tefekkür yedi sene ibadetten hayırlıdır.”

Sonra Hazret-i Ebûbekr’in (r.a.) yanına vardım. O da şöyle dedi: “Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.) buyurdular ki: Bir saat tefekkür yetmiş sene ibadetten hayırlıdır.”

Sonra Peygamber Efendimiz’in (s.a.v.) huzûruna vardım ve onların bana söylediklerini bildirdim. Peygamberimiz (s.a.v.): “Hepsi doğru söylediler” buyurdu ve “Onları bana çağır” diye emretti. Onları çağırdım.

Ebû Hüreyre’ye (r.a.): “Tefekkürün nasıldır ve neye dâirdir?” diye sordular, “Tefekkürüm Allâhü Teâlâ’nın: “…Ve göklerin ve yerin yaradılışında fikrederler.” meâlindeki (Âl-i İmrân sûresinin, 191.) âyet-i celîlesi hakkındadır” dedi.

Peygamberimiz (s.a.v.): “Senin tefekkürün bir sene ibadetten hayırlıdır” buyurdular.

Sonra İbn-i Abbâs’a (r.a.) tefekküründen sordular, “Benim tefekkürüm ölüm ve kıyâmetin korkunç hallerine dairdir” dedi.

Peygamberimiz (s.a.v.): “Senin tefekkürün yedi sene ibadetten hayırlıdır” buyurdular.

Sonra Hazret-i Ebûbekr’e: “Senin tefekkürün neye dairdir?” diye sordular; dedi ki: “Cehennem ve onun korkunç hallerini tefekkür eder ve derim ki: Yâ Rabbi, kıyâmet gününde beni öyle büyüt ki cesedim cehennemi doldursun da (müminlere) va‘din yerini bulsun, böylece Ümmet-i Muhammed’e cehennemde azâb etme.”

Peygamberimiz (s.a.v.) buyurdular ki: “Senin tefekkürün de yetmiş sene ibadetten hayırlıdır.” (Mir’âtü’l-Hâmidîn)

.