Vahşî (r.a.)’m Müslüman Oluşu

Efendimiz (s.a.v.) hazretlerinin amcası Hazret-i Hamza (r.a.)’ı şehid eden Vahşî, müslüman olmadan önce Efendimiz (s.a.v.) hazretlerine bir mektup yazdı.
-“Ben Müslüman olmak istiyorum; lakin Kur’ân-ı kerimden sana inen bir âyet-i kerime beni İslâm dinine girmekten men ediyor. (Müslüman olmamı engelliyor). O da Allâhü Teâlâ hazretlerinin şu kavl-i şerifidir:
“Ve onlar ki Allah’ın beraberinde diğer bir ilaha duâ etmezler, Allah’ın haram kıldığı nefsi haksız öldürmezler ve zina yap-mazlar, her kim de bunları yaparsa ağır cezaya çarpar. Kıyamet günü ona azap katlanır ve onda muhakkar muhalled kalır.” ( el-Furkan: 25/68.69,)
Bu üç şeyin hepsini yani,
1- Allah’tan başkasına ibâdet ve dua ettim,
2- Haksız yere bir nefsi öldürdüm,
3-Ve zina işledim…
Acaba benim için tövbe yolu var mı?
Bunun üzerine şu âyet-i kerime nazil oldu:
“Ancak tövbe ve iman edip salih bir amel işleyenler başka, çünkü bunların seyyiâtını, Allah hasenata tebdil eder ve Allah gafûr-rahîm bulunuyor. Ve her kim tövbe edip de salâh ile çalışırsa, o muhakkak Allah’a makbul olarak döner.” ( Ei-Furkân: 25/70,71. En-Nisâ: 4/48.)
Bu âyet-i kerime Vahşrye ulaşınca, Vahşî, Efendimiz (s.a.v.) hazretlerine mektup yazdı:
“Bu âyet-i kerimede büyük bir şart bulunmaktadır. Bu âyet-i kerimde “sâlih amel” şartı bulunmaktadır. Benim imandan sonra sâlih amel işleyip, işlemeyeceğimi bilemiyorum!” dedi.
Vahşi nin bu mektubu üzerine şu âyet-i kerime nazil oldu:
“Doğrusu Allah, kendine şirk koşulmasını mağfiret etmez. Ondan berisini dilediğine mağfiret buyurur. Kim de Allah’a şirk koşarsa, pek büyük bir cinayet, iftira etmiş olduğunda şüphe yoktur.” ( En-Nisâ: 4/48.)
Efendimiz (s.a.v.) hazretleri, bu âyet-i kerimeyi Vahşîye gönderdi. Vahşî Efendimiz (s.a.v.) hazretlerine bir mektup yazdı:
“Bu âyet-i kerimede de şart var. Burada mağfireti Allâhü Teâlâ hazretlerinin “meşîef’ine (dilemesine) bağladı. Ben, Allâhü Teâlâ hazretlerinin bana mağfiret dileyip, dilemeyeceğini bilmiyorum!” dedi.
Vahşf nin bu mektubu üzerine şu âyet-i kerime nazil oldu:
“De ki: Ey nefisleri aleyhine israf etmiş kullarım! Allah’ın rahmetinden ümidi kesmeyin; çünkü Allah bütün günahları mağfiret buyurur. Şüphesiz ki O, öyle gafur, öyle rahim O!” ( ez-Zümer: 39/53,)

Efendimiz (s.a.v.) hazretleri, bu âyet-i kerimeyi Vahşî’ye yazdı. Vahşî bu mektup üzerine Medine-i Münevvere’ye gelip,Müslüman oldu.
Efendimiz (s.a.v.) hazretleri buyurdu:
-“Kim, Allâhü Teâlâ hazretlerine hiçbir şey şirk koşmadan
ölürse, o kişi cennette girer.

Kaynak : İsmail Hakkı Bursevi(k.s.), Ruhu’l Beyan Tefsiri: 5/217-219.

Dipnot :

Vahşî, Hazret-i Hamzayi (r.a)’i şehîd etti. Sonra yukarıda beyân ettiğimiz
üzere. Efendimiz (s.a.v.) hazretleriyle mektûblaştı. Efendimiz (s.a.v.) hazretleri onu kendisine muhâtab kabul etti. Onun imana gelmesi için gayret gösterdi. Allâhü Teâlâ hazretleri âyetler indirdi. Vahşî Müslüman oldu. E-fendimiz (s.a.v.) hazretlerinin sahabelerinin arasına katıldı. Vahşî Müslüman olunca, bir kerrecik, Seyyid-il-evvelîn vel-âhirînin “aleyhi ve alâ âlihissalâtü vesselam” sohbeti ile şereflendiği için, Tabiinin en üstünü olan, Veysel Karânîden daha yukarı oldu. Daha yüksek bir dereceye kavuştu. Hayr-ül-beşerin “aleyhi ve alâ âlihissalâtü vesselam” sohbetinin başlangıcında Vahşîye “r.anh” nasîb olanlara, Veysel Karânî, o kadar yüksek olduğu hâlde, en nihâyetde bile kavuşamadı. Bundan dolayı sahabelere asla dil u-zatmamak lazım. Vahşî (r.a.)’ı saygıyla anmak gerek…
Bu konuda daha geniş bilgi için İmam Rabbânî, Mektûbât: c. 1. 54, 58 ve 66. Mektublara bakınız.
,