Kim bir iyilik yapmayı düşünürse….

Kim bir iyilik yapmayı düşünür, o iyiliği yapmazsa, o kişi, iyilik yapmayı düşündüğü için Ailâh’ü Teâlâ hazretleri kendi katında ona tam bir hasene (iyilik) sevabı yazar.

Eğer o kişi düşünmüş olduğu o iyiliği yaparsa Allâh’ü Teâlâ hazretleri kendi katında o kişiye on sevap’tan yedi yüz-katına ve (niyetine ve ihlasına göre) bir çok katlarınıverir.

Kim bir kötülük (günah düşünür), o günahı yapmaz (eyleme dökmezse) Allâh’ü Teâlâ hazretleri ona kendi katında tam bir sevab yazar. 

Kim bir kötülük düşünür ve düşündüğü kötülüğü işler (fiile dökerse) Allâh’ü Teâlâ hazretleri ona bir kötülük günahı yazar,”

Kaynak : Buhârî: 601

HZ. EBÛ BEKİR’İN TEVAZUU

Hz. Ömer, Medine’nin kenar mahallesinde oturan, yaşlı ve a’mâ bir kadının, su ve yiyeceğini vermek ve ihtiyaçlarını gidermek için yanına gitmeyi âdet hâline getirmiş idi. Her ne zaman o yaşlı kadının yanına gelse, başka birisinin kendisinden önce davranıp, bütün ihtiyaçlarını karşıladığını görürdü.Defalarca böyle olunca Hz. Ömer bu gelenin kim olduğunu tesbit için takip etmeye başladı. Bir de ne görsün o gelen kişi, zamanın halifesi Hz. Ebû Bekir’dir. Hz. Ömer “Vallahi, demek ki o kişi sensin ha!” dedi.

.