DÜŞMANDAN KAÇILMAZ!

Şükrü Nail” Paşa anlatıyor:

Çanakkale’de ileri hattayız. Düşman Keçideresi’nin karşısına makineli tüfeklerini kurmuş, durmaksızın bu dereyi ateş altında tutuyor. Burada her gün bizden on, onbeş kişi şehid oluyor.

Bir gün teftişe gittim. Teftiş sırasında tabi” o dereden de geçmek icap etti. Dere başına gelince, alay kumandanı bana:

“Burası Sırat köprüsüdür. Evvela ben geçeyim. Sonra siz geçersiniz” dedi. Kırk adım kadar olan mesafeyi koşarak geçti. Ben de arkasından koşarak geçtim. Düşman durmaksızın ateş edip duruyordu.

Geçtikten sonra arkama baktığımda, ne görsem beğenirsiniz: Bir Mehmetçik, elinde karavana bakraçları, ateşe hiç aldırmadan, ağır ağır geliyor. “Koş oğlum, koş. Vurulacaksın” diye bağırdım.

Sesimi işitmemiş gibi hiç istifini bozmadı. Aynı yürüyüşle yanıma kadar geldi. Niçin koşmadığını sordum. Ne cevap verdi bilir misiniz?

“Koşsaydım, bakraçlardaki bakla çorbası dökülürdü. Arkadaşlarım aç kalırlardı. Düşmandan kaçılmaz, kumandanım.”