İmam-ı Birgivi Hazretlerinin Vasiyeti

(Kardeslerime,evladıma ve ahiret yolcularına vasiyetimdir ki)

1. Allah-ü Teala’nın emrettiği şeyleri yapınız
2. Kazaya kalmış namazlarınızı kılınız, kalmış zekatlarınızı veriniz.
3. Oruçlarınızı tutunuz.
4. Üzerinize farz oluyorsa hac yapınız.
5. Her Müslüman’ın öğrenmesi farz-ı ayn olan ilmihal bilgilerini öğreniniz.
6. Alimlerin sohbetlerine devam ediniz.
7. Güvenilir ve sağlam alimlerin fetvasıyla amel ediniz.
8. Teganni dinlemeyiniz.
9. Allah-ü Teala’nın ismi anıldığı zaman “Teala ve tebareke” veya “azze ve celle” “celle celalühü” diyerek tazim ediniz.
10. Resulüllah(SAV)’in ve diğer peygamberlerin isimleri anıldığında salavat getiriniz. Diğer alimler ve meşayıh anıldığı zaman (rahmetullahi aleyh) deyiniz.
11. Hocanıza hürmet gösteriniz
12. Yol göstermek hariç hocanızın önünden yürümeyiniz.
13. Hocanızdan önce söze başlamayınız ve yanında çok konuşmayınız.
14. Hizmeti severek yapınız.
15. Her yerde hocanın rızasını gözetiniz, itiraz etmeyiniz, dövse veya bağırsa nasihat bilip, incinmeyiniz.
16. Hocanızın yakınlarına da hürmet gösteriniz.
17. Akrabayı ziyaret etmeli, sıla-i rahim, akraba ziyaretini terk etmeyiniz.
18. Anne ve babanın haklarını gözetmeli, onlara yüksek sesle konuşmamalı ve kızgın bakmamalı, günah olmayan emirlerini yapmalıdır, dövmesine ve bağırmasına sabretmelidir. Karşılık vermemelidir.
19. Komşuların haklarını gözetmeli, kokulu bir yemek pişirince, bir miktarını komşulara vermelidir.
20. Mümkün olduğu kadar komşularının ihtiyacını görmeli ve zarara uğrarlarsa yardım etmeli ve iyilik gelirse sevinmelidir.
21. Din kardeşlerini de sevmelidir. Kusurlarını mümkün mertebe affetmelidir.
22. Müdâhene (yağcılık) etmemelidir.
23. Dünyalık ele geçirmek için dini vermemeli gerekirse müdârâ etmeli dini ve dünyayı korumak için dünyalık vermeli idare etmeli.
24. Çok gülmekten faydasız konuşmaktan sakınmalıdır.
25. Alışverişte dinin emirlerine uymalı ve cemaate devam etmelidir.
26. Bid’atlerden sakınmalıdır.
27. Misvak kullanmaya devam etmelidir.
28. Duaya, Allah-ü Teala’ya hamd ve sena ile ve resulüne(SAV) salat ve selam ile başlamalı.
29. Dua ederken bütün müminlere dua etmeli, anneyi, babayı ve iyilik gördüğü kimseleri de dualarında anmalıdır.
30. Yalvararak ve gizli dua etmelidir.
31. Yalnız iken Allah-ü Teala’ya yalvararak dua etmeli, acizliğini ve günahlarını düşünerek ağlamalıdır.
32. Allah-ü Teala’dan istikamet, af, afiyet, rızasına uygun muvaffakiyet istemelidir.
33. İmanın gitmesinden korkup, daima hüsn-i hatime (son nefeste ima ile gitmeyi) istemeli.
34. İslam nimetine her zaman şükretmelidir.
35. Çoluk çocuğa ilmihalini (lazım olan din bilgilerini) öğretip, İslamiyet’e uymayan şeylerden korumalı ve sakındırmalıdır.
36. Çocukları yedi yaşında namaza başlatmalı, on yaşına girdiklerinde namaz kılmazlarsa zorlayarak kıldırmalıdır.
37. Daima istiğfar etmelidir
.

Hayvanlara Merhamet

Muâviye bin Kurre babasından (r.anhümâ) rivâyet etmiştir:

“Yâ Resûlellah, ben koyun kesiyorum; ama ona acıyorum, dedim. Resûlüllah (s.a.v.), ‘Koyuna acırsan, Allah da sana rahmet(iyle muâmele) eder” buyurdu.

Yine Peygamberimiz (s.a.v.) Efendimiz, kesmek üzere yatırdığı koyunun karşısında bıçağını bileyen bir sahâbîye şöyle buyurmuştur:

“Karşısında bıçağı bileyerek koyunu iki defa mı öldürmek istiyorsun! Bıçağını koyunu yatırmadan önce bileseydin ya!” (İmam Hâkim rh., el-Müstedrek, 4. 257)
.

İnsanlığın İlk Putu

Âdem Oğullarının, Tevhid Akidesinden Putperestliğe Ne Zaman ve Nasıl Saptıkları

Put ağaçtan veya altından veya gümüşten, insan şeklinde yapılmış olursa, ona Arapça sanem;
Taştan yapılmış olursa, ona da vesen denilir.[1][455]
Rivayete göre; Şis b. Âdem oğulları önceleri, gelir, Âdem (a.s.)ın Nevz veya Bevz dağın*daki mağarada bulunan cesedini ziyaret eder, ona tazimde bulunurlar, kendisi için Allah’tan rahmet dil*eri erdi.[2][456]
Kabil b.Âdem oğullarından bir adam:
“Ey Kabil oğulları! Şis oğulları, Âdem’in cesedinin çevresinde dönüp dolaşarak ona tazimde bulunuyorlar. Sizin ise, böyle birşeyiniz yok!” dedi ve onlar için bir put yonttu.
Tarihte ilk put yapan adam, bu oldu.[3][457]
Kur’ân-ı Kerîm’de:
1- Vedd,
2- Süva,
3- Yağus,
4- Yauk,
5- Nesr
adlan ile anılan putlar,[4][458] rivayete göre, Âdem (a.s.)ın oğulları[5][459] veya oğullarının oğulları idiler.[6][460]
Bunlar, iyi amelli kişilerdi.[7][461]
Halk, bunlara uyarlardı.[8][462]
Süha’m Şis (a.s.)ın oğlu olduğu; Yağus, Yauk ve Nesr’in de Süva’ın oğulları oldukları da rivayet edilir.[9][463]
Bunlar öldükleri zaman, adamları:
“Keşke onların suretlerini bize bir yapan olsaydı da, kendilerini hatırladıkça bizi ibadete teşvik etmiş olurdu!”[10][464] dediler. Onlara, yakınları çok ağladılar.
Kabil oğullarından bir adam:
“Ey kavmim![11][465] Ben can vermeye güç yetiremem, ama size onların suretlerine göre beş tane heykel yapsam, yontsam olmaz mı?” dedi.
Onlar da:
“Olur!” dediler.
Bunun üzerine, Kabil oğullarının heykel yapıcısı, onlar için,
Vedd, Süva1, Yağus, Yauk ve Nesr’in suretlerine göre, beş tane heykel yonttu, dikti.
Adlarına heykel dikilenlerin kardeşleri, amcaları ve amca oğulları, gelip bu heykellerin çevrelerinde koşarak dolaşırlar ve onlara tazimde bulunurlardı. O asır, böylece geçti.
Yerd b. Mehlâil, b. Kaynan, b. Şis, b. Âdem zamanında da böyle yapıldı.[12][466]
Bazı kimseler İslâmiyetten döndü.[13][467]
İkinci asır gelince, bu heykellere ilk çağdakinden daha çok tazimde bulundular.
Üçüncü asır gelince; “Bizden öncekilerin bu heykellere tazimleri, ancak Allah katında şefaat etmelerini umdukları içindi!” diyerek, onlara tapmaya başladılarve küfürlerini artırdılar.Bunun üzerine, Yüce Allah, onlara İdris (a.s.)ı peygamber olarak gönderdi.

İdris (a.s.) onları putlara tapmaktan men ve Yüce Allah’a ibadete davet etti.[1][468]
Fakat, onlar İdris (a.s.)ı yalanladılar.
Yüce Allah da, onu yüksek bir makama kaldırdı.
Putperestlik, Nûh (a.s.)ın zamanına kadar, artmakta devam etti.
Yüce Allah, İdris (a.s.)dan sonra, Nûh (a.s.)ı peygamber olarak gönderdi.
Nûh (a.s.) da, kavmini Yüce Allah’a ibadete uzun zaman davet etti.
Fakat, onlar Nûh (a.s.)a karşı koydular ve onu yalanladılar.[2][469]
Nûh (a.s.), onlarla başa çıkamayınca, kendisini ve yanındaki mü’minleri onlardan kurtar*ması için, Yüce Allah’a dua etti.[3][470]
Allah da, onları Tufan suyunda boğdu.[4][471]
Tufan sulan; Nevz veya Bevz dağından beş heykel putu sürükleyip yere indirdi.
Suların şiddetli akışları onları ülkeden ülkeye sürükledi. Nihayet, Cidde toprağına attı. Sonra, sular çekildi. Esen rüzgârlar, heykel putların üzerine toprak yığdı .[5][472]
Bunun üzerine, Yüce Allah, onlara İdris (a.s.)ı peygamber olarak gönderdi.
İdris (a.s.) onları putlara tapmaktan men ve Yüce Allah’a ibadete davet etti.[1][468]
Fakat, onlar İdris (a.s.)ı yalanladılar.
Yüce Allah da, onu yüksek bir makama kaldırdı.
Putperestlik, Nûh (a.s.)ın zamanına kadar, artmakta devam etti.
Yüce Allah, İdris (a.s.)dan sonra, Nûh (a.s.)ı peygamber olarak gönderdi.
Nûh (a.s.) da, kavmini Yüce Allah’a ibadete uzun zaman davet etti.
Fakat, onlar Nûh (a.s.)a karşı koydular ve onu yalanladılar.[2][469]
Nûh (a.s.), onlarla başa çıkamayınca, kendisini ve yanındaki mü’minleri onlardan kurtar*ması için, Yüce Allah’a dua etti.[3][470]
Allah da, onları Tufan suyunda boğdu.[4][471]
Tufan sulan; Nevz veya Bevz dağından beş heykel putu sürükleyip yere indirdi.
Suların şiddetli akışları onları ülkeden ülkeye sürükledi. Nihayet, Cidde toprağına attı. Sonra, sular çekildi. Esen rüzgârlar, heykel putların üzerine toprak yığdı .[5][472]

Dipnotlar :

[455] Ebu’l-Münzir Hişam, Kitâtou’l-esnam, s. 53.

[456] Ebu’l-Münzir Hişam, Kitâbu’l-esnâm, s. 50.

[457] Ebu’l-Münzir Hişam, Kitâbu’l-esnâm, s. 51, Yakut, Mu’cemu’l-buldan, c. 5, s. 367.

[458] Nûh: 23.

[459] Ebu’l-Fidâ, Tefsir, c. 4, s. 426, Diyarbekrî, Târîhu’l-hamîs, c. 1, s. 97.

[460] Taberî, Tefsîr, c. 29, s. 99.

[461] Ebu’l-Münzir Hişam, Kitâbu’l-esnâm, s. 51, Taberî, Tefsîr, c. 29, s. 99, Ebu’l-Ferec İbn Cevzî, Tabsıra, c. 1, s.35.

[462] Taberî, Tefsîr, c. 29, s. 99.

[463] Zürkânî, Mevâhibu’l-ledünniye Şerhi, c. 2, s. 348.

[464] Taberî, Tefsîr, c. 29, s. 99.

[465] Taberî, Tefsîr, s. 29, s. 99, Ebu’l-Ferec İbn Cevzî, Tabsıra, c. 1, s. 35.

[466] Ebu’l-Münzir Hişam, Kitâbu’l-esnâm, s. 51-52, Yakut, Mu’cemu’l-buldan, c. 5, s. 367.

[467] İbn Sa’d, Tabakâtü’l-kübrâ, c. 1, s. 39, Taberî, Târrh, c. 1, s. 85, İbn E sfr, Kâmil, c. 1, s. 29.

[468] Ebu’l-Münzir Hişam, Kitâbu’l-esnâm, s. 52, E bu’l-Ferec, Tabsıra, c. 1, s. 35, Yakut, Mu’cemu’l-büldân, c. 5, s. 367.

[469] Ebu’l-Münzir Hişam, Kitâbu’l-esnâm, s. 52-53, Yakut, Mu’cemu’l-büldân, c. 5, s. 367.

[470] Şuarâ: 118.

[471] Nüh: 25.

[472] Ebu’l-Münzir Hişam, Kitâbu’l-esnâm, s. 53, Yakut, Mu’cemu’l-büldân, c. 5, s. 367.

KAynak: – İslam Tarihi